Αυτή η υπόθεση ΠΑΟΚ είναι μια περίπτωση προς διερεύνηση. Είναι περίπου βέβαιο ότι αυτό που συμβαίνει τούτες τις μέρες στην Τούμπα θα αποτελέσει αντικείμενο μελέτης όσων επιχειρούν να αντιληφθούν πώς είναι δυνατόν να τυγχάνει τόσο μαζικής στήριξης και υποστήριξης μια ποδοσφαιρική ομάδα στην εποχή της οικονομικής κρίσης. Δεν είναι εύκολη η εξήγηση διότι ο μελετητής έχει μια σειρά από δεδομένα που θα τον οδηγούσαν, μέχρι και πριν από λίγες μέρες, στην εκτίμηση ότι και ο ΠΑΟΚ, όπως όλες οι ελληνικές ομάδες, θα επηρεαστεί από την κρίση στα σκορ των εισιτηρίων διαρκείας. Δεν είναι πολύ εύκολο να εξηγήσει κανείς πώς γίνεται οι οπαδοί, που δεν είναι πλούσιοι, που είναι κατά πλειοψηφία άνθρωποι του μεροκάματου, να βρίσκουν τούτη την εποχή τα χρήματα για να ανανεώσουν τα εισιτήρια διαρκείας της νέας σεζόν. Το «είναι τρελοί με την ομάδα οι ΠΑΟΚτσήδες» είναι μια εύκολη, ρηχή πρώτη ανάγνωση του φαινομένου των ημερών αυτών. Ανέκαθεν ήταν τρελοί με τον Δικέφαλο οι ΠΑΟΚτσήδες. Δεν υποστήριζαν όμως με πράξεις τόσο μαζικά τις προηγούμενες προσπάθειες.Διότι δεν τις εμπιστεύονταν. Και οι ΑΕΚτσήδες είναι τρελοί με την ομάδα τους. Και σήμερα η ΑΕΚ δεν έχει διαθέσει ούτε τα μισά από τα εισιτήρια που έχει πουλήσει ο ΠΑΟΚ. Δεν έχει πλησιάσει ούτε το μισό της επίδοσης που έκανε τέτοιες μέρες τα προηγούμενα χρόνια. Στον ΠΑΟΚ ανανεώνουν την κάρτα τους περίπου 10.000 άνθρωποι. Στην ΑΕΚ δεν ήταν 3000 αυτοί που ανανέωσαν την περσινή κάρτα τους. Γιατί;
Μολονότι το τελευταίο δίμηνο στη Θεσσαλονίκη σπάρθηκε η αμφιβολία για το πόσο ο κόσμος συνεχίζει να εμπιστεύεται αυτό που ξεκίνησε να κάνει ο Θοδωρής Ζαγοράκης, η πλατιά μάζα απαντά τούτες τις μέρες με πράξεις, με το υστέρημά της, ότι στηρίζει και εμπιστεύεται την προσπάθειά του. Και αυτό συμβαίνει αφενός επειδή η πορεία της ομάδας στη διάρκεια της προηγούμενης διετίας δημιούργησε ικανοποίηση και αφετέρου επειδή ο Ζαγοράκης συνεχίζει να μιλά ειλικρινά στον ΠΑΟΚτσή.
Στη λήξη της προηγούμενης σεζόν είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι ο ΠΑΟΚ μπορούσε να δημιουργήσει στον εαυτό του συνθήκες οικονομικής υπέρβασης. Πιθανόν να τα κατάφερνε, δεν θα το μάθουμε ποτέ, αν δεν είχε ξεσπάσει η κρίση. Ο Ζαγοράκης όμως δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο. Ούτε έταξε, ούτε παραμύθιασε, ούτε προσπάθησε να ρίξει μια μπίλια στη ρουλέτα «κι αν κάτσει κονομήσαμε».
Διότι αναλογιζόταν την ευθύνη που έχει απέναντι στον ΠΑΟΚ να μη δημιουργήσει μεγαλύτερο οικονομικό άνοιγμα από το υπάρχον. Ο ΠΑΟΚ είπε, λέει με τις πράξεις του την αλήθεια: όχι μεταγραφές, φθηνότερος προπονητής, στόχος να μην αποδυναμωθεί η ομάδα και αν μπορέσουμε να πουλήσουμε, θα το κάνουμε. Δεν τους ενθουσιάζει τους ΠΑΟΚτσήδες, αλλά συνεχίζει να κρατά την εμπιστοσύνη τους. Η οποία εμπιστοσύνη είναι στην Ελλάδα είδος υπό εξαφάνιση. Σε μια εποχή που δεν εμπιστεύεται κανέναν γύρω του, ο ΠΑΟΚτσής νιώθει ότι μπορεί να εμπιστεύεται τον ΠΑΟΚ, δηλαδή τα πρόσωπα που διοικούν την αγαπημένη του ομάδα. Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό σήμερα.
Γι' αυτό και οι 10.000 κάτοχοι διαρκείας. Στην ΑΕΚ αυτή την εποχή κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν. Και ουδείς δημιουργεί στον μέσο ΑΕΚτσή αίσθηση εμπιστοσύνης. Δεν είναι μόνο που δεν υπάρχουν μεταγραφές για να δημιουργήσουν ενθουσιασμό. Είναι, κυρίως, που δεν κυκλοφορεί κανείς που να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη, που να θεωρείται από τη μάζα ικανός να διαχειριστεί την κρίση και να ξανακάνει την ΑΕΚ δυνατή.
Είναι και τα τόσα ψέματα. Είναι καιρός που ζει η ΑΕΚ στο ψέμα. Είναι καιρός να αρχίσει να λέει στον ΑΕΚτσή επιτέλους την αλήθεια. Δεν είναι ο Πάπα Μπούμπα Ντιόπ που θα κερδίσει την υποστήριξη από τη μάζα. Είναι, πρώτα απ' όλα, η ειλικρίνεια. Τα πρόσωπα στην ΑΕΚ είτε δεν την έχουν είτε δεν την απέκτησαν ποτέ την εμπιστοσύνη της μάζας. Γι' αυτό και τα 5.000 διαρκείας από την εποχή των 27.000.[exedra]
Μολονότι το τελευταίο δίμηνο στη Θεσσαλονίκη σπάρθηκε η αμφιβολία για το πόσο ο κόσμος συνεχίζει να εμπιστεύεται αυτό που ξεκίνησε να κάνει ο Θοδωρής Ζαγοράκης, η πλατιά μάζα απαντά τούτες τις μέρες με πράξεις, με το υστέρημά της, ότι στηρίζει και εμπιστεύεται την προσπάθειά του. Και αυτό συμβαίνει αφενός επειδή η πορεία της ομάδας στη διάρκεια της προηγούμενης διετίας δημιούργησε ικανοποίηση και αφετέρου επειδή ο Ζαγοράκης συνεχίζει να μιλά ειλικρινά στον ΠΑΟΚτσή.
Στη λήξη της προηγούμενης σεζόν είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι ο ΠΑΟΚ μπορούσε να δημιουργήσει στον εαυτό του συνθήκες οικονομικής υπέρβασης. Πιθανόν να τα κατάφερνε, δεν θα το μάθουμε ποτέ, αν δεν είχε ξεσπάσει η κρίση. Ο Ζαγοράκης όμως δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο. Ούτε έταξε, ούτε παραμύθιασε, ούτε προσπάθησε να ρίξει μια μπίλια στη ρουλέτα «κι αν κάτσει κονομήσαμε».
Διότι αναλογιζόταν την ευθύνη που έχει απέναντι στον ΠΑΟΚ να μη δημιουργήσει μεγαλύτερο οικονομικό άνοιγμα από το υπάρχον. Ο ΠΑΟΚ είπε, λέει με τις πράξεις του την αλήθεια: όχι μεταγραφές, φθηνότερος προπονητής, στόχος να μην αποδυναμωθεί η ομάδα και αν μπορέσουμε να πουλήσουμε, θα το κάνουμε. Δεν τους ενθουσιάζει τους ΠΑΟΚτσήδες, αλλά συνεχίζει να κρατά την εμπιστοσύνη τους. Η οποία εμπιστοσύνη είναι στην Ελλάδα είδος υπό εξαφάνιση. Σε μια εποχή που δεν εμπιστεύεται κανέναν γύρω του, ο ΠΑΟΚτσής νιώθει ότι μπορεί να εμπιστεύεται τον ΠΑΟΚ, δηλαδή τα πρόσωπα που διοικούν την αγαπημένη του ομάδα. Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό σήμερα.
Γι' αυτό και οι 10.000 κάτοχοι διαρκείας. Στην ΑΕΚ αυτή την εποχή κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν. Και ουδείς δημιουργεί στον μέσο ΑΕΚτσή αίσθηση εμπιστοσύνης. Δεν είναι μόνο που δεν υπάρχουν μεταγραφές για να δημιουργήσουν ενθουσιασμό. Είναι, κυρίως, που δεν κυκλοφορεί κανείς που να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη, που να θεωρείται από τη μάζα ικανός να διαχειριστεί την κρίση και να ξανακάνει την ΑΕΚ δυνατή.
Είναι και τα τόσα ψέματα. Είναι καιρός που ζει η ΑΕΚ στο ψέμα. Είναι καιρός να αρχίσει να λέει στον ΑΕΚτσή επιτέλους την αλήθεια. Δεν είναι ο Πάπα Μπούμπα Ντιόπ που θα κερδίσει την υποστήριξη από τη μάζα. Είναι, πρώτα απ' όλα, η ειλικρίνεια. Τα πρόσωπα στην ΑΕΚ είτε δεν την έχουν είτε δεν την απέκτησαν ποτέ την εμπιστοσύνη της μάζας. Γι' αυτό και τα 5.000 διαρκείας από την εποχή των 27.000.[exedra]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου