Ανοιχτή επιστολή προς Μητροπολίτη Κασσανδρείας (Εστάλη στο paokmania.gr)

με  ψευδώνυμο "ανήσυχο πνεύμα" 

Σεβασμιότατε κ. Νικόδημε Μητροπολίτη Κασανδρείας,

με το σεβασμό που αρμόζει στο ιερό αξίωμά σας, θέλω εγώ και η οικογένειά μου με τα πέντε παιδιά μας, να σας εκφράσουμε την έκπληξη και την πικρία μας για τον τρόπο που αντιμετωπίσατε την περίπτωση του πατήρ Χρήστου στην ενορία του Τριλόφου.

Σκοπός του παρόντος μηνύματος δεν θα μπορούσε να είναι η νουθεσία ή η συμβουλή, θεωρώ εαυτόν πολύ ταπεινό για κάτι τέτοιο στο πρόσωπό σας, απλά μέσα στα πλαίσια της "εκκλησίας", επιτρέπεται να εκφράσω άποψη για κάτι που με σκανδαλίζει και θεωρώ άστοχο από μέρους σας.

Είναι γενικά παραδεκτό ότι ο σημαντικότερος ρόλος των ιερέων-εφημέριων είναι η πνευματική φροντίδα του ποιμνίου και η καθοδήγηση του στην καθημερινή πραγματικότητα, που συχνα-πυκνά τους εκτροχιάζει από την αρετή, την αγάπη και την ηθική.

Ακριβώς σε αυτό το σημείο επισέρχεται ο ρόλος του "πνευματικού πατέρα" Χρήστου που ο ίδιος επέλεξε να τον διαδραματίσει και στους χώρους εντός και εκτός ποδοσφαιρικών γηπέδων, υποστηρίζοντας παράλληλα και μία "ποδοσφαιρική ομάδα σύμβολο" (βυζαντινές καταβολές) του ΠΑ.Ο.Κ. Με αυτόν τον τρόπο υπηρετεί πνευματικά, έχοντας καθοδηγητικό ρόλο, ένα άκρως ευαίσθητο και τρυφερό κομάτι της εκκλησίας, αυτό των ανήσυχων εφήβων της ποδοσφαιρικής κερκίδας, συμμετέχοντας και ο ίδιος ενεργά και αποσπώντας με αυτόν τον τρόπο, τον σεβασμό, την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους.

Καμία "Λογική", είτε επιστημονική, είτε απλή καθημερινή κ.λ.π., δεν απορρίπτει ως άτοπη την συμπεριφορά του πατέρα Χρήστου. Κάθε άλλο μάλιστα τέτοιες συμπεριφορές "επιβάλλονται" θα έλεγα, όταν αφορούν σε σχέσεις "πνευματικού πατέρα" και "ποιμνίου".

Θεωρώ ότι αν η εκκλησία ή οι ιεράρχες δεν επικροτούν τέτοιες ενέργειες και συμπεριφορές τότε πολύ φοβούμαι πως η "εποχή" τους έχει ξεπεράσει και το μέλλον της εκκλησίας διαγράφεται ισχνό.

Αν πραγματικά σας ενδιαφέρει το παραγωγικό και όχι το στάσιμο μέλλον της εκκλησίας, τότε θα ήταν απολύτως χρήσιμο να προβληματιστείτε, επανεξετάζοντας αποφάσεις τύπου "πατήρ Χρήστου".

Έτσι ώστε να προσαρμοστείτε στα κελεύσματα της "εποχής" και των εξελίξεων, κάτι που γινόταν και θα πρέπει να γίνεται στον αιώνα τον άπαντα, αν δεν επιθυμείτε την απομόνωση και την συρρίκνωση της "Ορθόδοξης εκκλησίας", με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την βιωσιμότητά της.

Επειδή θεωρώ οτι ένα από τα κύρια μελήματά σας αποτελεί η ποιοτική της αναβάθμιση στο απότερο μέλλον, υπηρετώντας παράλληλα τις αρχές και την υπέρτατη αγάπη του Ιησού προς τον άνθρωπο.

Ταπεινά

ένας πατέρας πέντε ανήλικων τέκνων