1ο Πρωτάθλημα 1975-76:Αρίσταρχος Φουντουκίδης

Υπηρέτησε το «Δικέφαλο» του Βορρά για δώδεκα συνεχόμενα χρόνια (από το 1966 μέχρι το 1978). O πραγματικά «αγαθός γίγαντας», αρχικά με τον Αιμίλιο Θεοφανίδη και στη συνέχεια με τους Παύλο Παπαδόπουλο και Φιλώτα Πέλλιο, ήταν ο στυλοβάτης της αμυντικής γραμμής. Με τα σωματικά του προσόντα κυριαρχούσε στην περιοχή του, αλλά ποτέ δεν έφτανε στο σημείο να τα εκμεταλλευτεί. Σεβόταν τους αντιπάλους του και τους αντιμετώπιζε πάντοτε καθαρά και αντρίκεια. Ιδιαίτερα οι μονομαχίες του με το φίλο του Μίμη Παπαϊωάννου της ΑΕΚ έμειναν στην ιστορία.

Το 1960, στα 18 του χρόνια, ως καθαρόαιμος Πόντιος, ξεκίνησε την πορεία του στην Α' Εθνική στον Απόλλωνα Καλαμαριάς στη θέση του κεντρικού κυνηγού. Σε τρία πρωταθλήματα (ώς το 1963) και με δεκατέσσερις συμμετοχές σημείωσε δύο γκολ (με Φωστήρα και Αρη). Το καλοκαίρι του 1963 πήγε στη ΜΕΝ Τούμπας, όπου συνάντησε τον Κυριάκο Φυτίλη και τον Σταύρο Λαγογιάννη. Μια αποβολή του κεντρικού αμυντικού Τρύφωνα Καντολτζιάδη ανάγκασε τον προπονητή Δημήτρη Καλογιάννη, από το κέντρο της επίθεσης να τον μεταθέσει στο κέντρο της άμυνας, όπου έμεινε. Επαιξε στη ΜΕΝΤ (Β' Εθνική - μέχρι το 1966) και επόμενος σταθμός του ήταν η Τούμπα και ο ΠΑOΚ.

Με το «Δικέφαλο» του Βορρά έμελλε να γράψει τις πιο όμορφες σελίδες της ένδοξης καριέρας του. Θέση αμέσως στη βασική ενδεκάδα του εμπιστεύτηκε ο μεγάλος δάσκαλος Νίκος Πάγκαλος. Στην πρώτη του χρονιά (1966-67) είναι παρών και στα τριάντα παιχνίδια. Στις 21 Μαΐου 1967, ΠΑOΚ - Τρίκαλα 6-0 σκόραρε για πρώτη φορά με κεφαλιά, όπως και στις 18 Ιουνίου στο ΠΑOΚ - Πανιώνιος 2-1, στο 85', το γκολ της νίκης με τον ίδιο τρόπο. Το 1967 -68 ο ΠΑOΚ ενισχύεται με τους Σταύρο Σαράφη, Βασίλη Λάζο, Χρήστο Κατσικάρη, Γιώργο Παπαχριστούδη, Παύλο Παπαδόπουλο, αλλά ο Φουντουκίδης είναι ακλόνητος στην άμυνα και, παρά τις τρεις αποβολές του, αγωνίζεται σε 31 παιχνίδια και πετυχαίνει πέντε γκολ (ένα από αυτά στις 18 Φεβρουαρίου 1968, στο 2-2 με τον Αρη στο Χαριλάου).

Το 1968-69 αρχίζει να χτίζεται η θρυλική ομάδα της δεκεαετίας του 1970. Ερχονται οι Αχιλλέας Ασλανίδης, Δημήτρης Παρίδης, Χρήστος Τερζανίδης και προπαντός επιστρέφει ο Γιώργος Κούδας, μετά από δύο χρόνια αποχής από την ενεργό δράση (δεν ευωδόθηκε ποτέ το φλερτ του με τον Oλυμπιακό). Προσθέτει άλλα 31 ματς στο ενεργητικό του και δύο γκολ. Το 1969-70 μετέσχε σε 31 παιχνίδια. Το 1970-71, ο Γιάννης Γούναρης ενισχύει τον ΠΑOΚ, όπως και ο Γιάννης Ματζουράκης. O Φουντουκίδης είναι σταθερός στη θέση του (29 παιχνίδια). Το 1971-72 το παζλ συμπληρώνεται με την προσθήκη του Κώστα Ιωσηφίδη και την επιστροφή από την Αμερική του Κούλη Αποστολίδη.

Με την παρουσία και του Μιχάλη Μπέλλη στο κέντρο της άμυνας έχει 28 παρουσίες. Το 1972-73 έρχεται και ο Γιάννης Στέφας και ο ΠΑOΚ με τον Λες Σάνον προπονητή, είναι -ηθικά- ο πρωταθλητής Ελλάδας (τον τίτλο πήρε ο Oλυμπιακός με δύο βαθμούς διαφορά). Στα επόμενα χρόνια, ο ΠΑOΚ καθιερώνεται στη συνείδηση των φίλων του ποδοσφαίρου ως μια ομάδα - μοντέλο, με τον Φουντουκίδη να πρωταγωνιστεί και στον πρώτο τίτλο του το 1975-76 με τον Γκιούλα Λόραντ. Συνεχίζει και με τον Μπράνκο Στάνκοβιτς (1976-77) και τερματίζει την καριέρα του το 1977-78, στα 36 του, με τελευταίο προπονητή τον Λάκη Πετρόπουλο. Απολογισμός; 336 συμμετοχές, 18 γκολ, ένα πρωτάθλημα και δύο Κύπελλα Ελλάδας. Εμεινε γνωστός ως ο αμυντικός ογκόλιθος με τα πλούσια σωματικά προσόντα και τη χρυσή καρδιά. Αυτή που τον πρόδωσε το πρώτο Σάββατο του Ιουλίου. Καλό ταξίδι, αγαθέ γίγαντα...